+(47) 23 89 88 63
Zakup samochodu w Norwegii, zarówno od profesjonalnego dealera, takiego jak BERTEL O. STEEN, MØLLER BIL czy BILIA, jak i od osoby prywatnej na portalach typu Finn.no, wiąże się z ryzykiem wystąpienia wad lub niezgodności z umową. Co zrobić, gdy zakupiony pojazd okaże się wadliwy lub niezgodny z oczekiwaniami?
Odkryłeś wadę w zakupionym niedawno samochodzie? Produkt okazał się niskiej jakości, gwarancje nie są przestrzegane, a obiecana usługa nie została zrealizowana? Niezależnie od problemu, istnieją rozwiązania dla niezadowolonych klientów.
Przeczytaj także: NIERUCHOMOŚCI W NORWEGII: JAK KONTYNUOWAĆ PROWADZENIE DOBREGO BIZNESU
Jakie środki ochrony prawnej przysługują przy wadzie samochodu w Norwegii?
Krótko mówiąc:
Jeżeli samochód nie jest w stanie, na jaki się zgodziłeś, możesz złożyć skargę u sprzedawcy. W przypadku poważnej wady, której nie da się skutecznie usunąć, masz także prawo odstąpić od umowy i zwrócić pojazd.
Masz swoje prawa nawet wtedy, gdy auto zostało sprzedane „w takim stanie, w jakim się znajduje” («Selger som den er»).
Co trzeba zrobić, aby złożyć reklamację lub odstąpić od umowy?
Zanim złożysz reklamację, musisz upewnić się, że samochód rzeczywiście ma wadę. Wada występuje wtedy, gdy pojazd nie jest w stanie, na jaki się umawiałeś. Jeśli nie ustalono niczego szczególnego, samochód powinien odpowiadać standardom adekwatnym do wieku, stopnia zużycia i przebiegu. Kupujący nie może oczekiwać od samochodu używanego takiej samej jakości, jak od nowego.
Przeczytaj także: PODZIAŁ MAJĄTKU I ROZWÓD W NORWEGII: ZNACZENIE ZWROTÓW, KTÓRE WARTO ZNAĆ
Co uznawane jest za wadę ukrytą lub niedobór? (Hva regnes som en mangel?)
Wada lub niedobór (mangel) to niezgodność między ustalonym a rzeczywistym stanem pojazdu, zarówno technicznym, jak i prawnym. Można wyróżnić dwie kategorie:
A. Wada jawna i przewidywalna – nie daje podstaw do reklamacji:
Normalne zużycie eksploatacyjne (np. klocki hamulcowe, opony, wycieraczki),
Widoczne uszkodzenia możliwe do zauważenia podczas oględzin lub jazdy próbnej,
Szkody powstałe z winy kupującego po zakupie,
Problemy wynikające z warunków atmosferycznych.
B. Wada ukryta (skjult mangel) – daje podstawę do reklamacji:
To wada, która:
Istniała w momencie zakupu, ale nie była możliwa do wykrycia przy standardowej kontroli,
Została zatajona lub przemilczana przez sprzedawcę,
Była przedstawiona niezgodnie z prawdą w ogłoszeniu lub dokumentach sprzedaży.
Przykłady wad ukrytych:
Ukryta korozja nadwozia,
Awaria silnika lub skrzyni biegów,
Cofnięty licznik przebiegu,
Nieujawnione szkody powypadkowe,
Poważne usterki elektroniki.
Kupujący ma prawo do reklamacji, jeżeli wada ma charakter istotny (Vesentlig Mangel), czyli wpływa na bezpieczeństwo, wartość lub funkcjonalność pojazdu.
Przeczytaj także: KTO W NORWEGII ODPOWIADA ZA „DŁUGI GOSPODARSTWA DOMOWEGO” W MAŁŻEŃSTWIE?
Sprzedaż „w takim stanie, w jakim się znajduje” («Selger som den er»)
Od 1 stycznia 2024 r. nie jest już dozwolona sprzedaż samochodów z zastrzeżeniem „w stanie, w jakim się znajduje” w ramach transakcji konsumenckich. Jeśli kupiłeś samochód przed tym terminem, sprzedawca nadal ponosi odpowiedzialność, jeśli:
Zataił istotne informacje,
Podał nieprawdziwe informacje, które miały wpływ na decyzję o zakupie,
Samochód jest w gorszym stanie niż oczekiwano na podstawie ceny, wieku i przebiegu.
Kiedy masz prawo do reklamacji lub odstąpienia od umowy?
Zgodnie z norweskim prawem masz prawo do reklamacji (Forbrukerkjøpsloven), jeśli:
Pojazd nie spełnia warunków opisanych w ogłoszeniu sprzedaży, umowie lub innych dokumentach (np. Tilstandsrapport – raport o stanie technicznym),
Sprzedawca podał nieprawdziwe informacje lub zataił istotne dane,
Samochód ma ukryte wady techniczne, których nie dało się zauważyć przy oględzinach lub jeździe próbnej.
Więcej informacji znajdziesz w norweskiej bazie prawnej Lovdata.no.
Przeczytaj także: PORADNIK — UWAGI EKSPERTA | SPRZEDAŻ I KUPNO UŻYWANEGO SAMOCHODU W NORWEGII MIĘDZY OSOBAMI PRYWATNYMI
Jakie przepisy i terminy regulują prawo do reklamacji w Norwegii?
W Norwegii kwestie reklamacji pojazdów regulują dwie podstawowe ustawy:
Ustawa o zakupach konsumenckich (Forbrukerkjøpsloven): obowiązuje przy zakupach od profesjonalnych dealerów. Okres reklamacji wynosi do 5 lat od momentu zakupu. Przepisy dotyczące reklamacji znajdują się m.in. w § 16 (mangel – wada) oraz § 27 (retting – naprawa). Forbrukerkjøpsloven na Lovdata
Ustawa o sprzedaży (Kjøpsloven): obowiązuje przy zakupach od osób prywatnych. Okres reklamacji wynosi 2 lata. Szczególnie istotny jest § 17, który definiuje, kiedy towar ma wadę. Kjøpsloven na Lovdata
Jak udokumentować wadę, zanim złożysz reklamację?:
Przygotuj dokumenty związane z zakupem (umowę kupna, ogłoszenie, raport o stanie technicznym),
Wykonaj zdjęcia lub filmy obrazujące wadę,
Uzyskaj ekspertyzę niezależnego warsztatu samochodowego, np. NAF (Norges Automobil-Forbund), Viking Kontroll lub Autotaksering.
Jak przebiega proces składania reklamacji lub odstąpienia od umowy?
Odstąpienie od umowy jest możliwe wtedy, gdy wada samochodu jest istotna i uniemożliwia jego normalne użytkowanie, a sprzedawca nie był w stanie jej usunąć mimo prób. W takim przypadku kupujący może zażądać zwrotu pieniędzy i zwrotu pojazdu.
Przeczytaj także: KREDYT KONSUMENCKI W NORWEGII | DUŻA LUKA W OPROCENTOWANIACH
Aby skutecznie odstąpić od umowy:
Złóż pisemne oświadczenie o odstąpieniu od umowy, wskazując powody (istotna wada, brak możliwości naprawy, brak odpowiedzi sprzedawcy itp.),
Dołącz dokumentację: ekspertyzy techniczne, korespondencję ze sprzedawcą, dowody zakupu, zdjęcia usterek,
Zaproponuj termin i sposób zwrotu pojazdu (np. zwrot w miejscu zakupu),
Zażądaj pełnego zwrotu ceny zakupu, ewentualnie z potrąceniem za użytkowanie pojazdu (według obowiązującego orzecznictwa może to być określona stawka za każdy przejechany kilometr).
Jeśli sprzedawca odrzuci Twoje żądanie lub nie odpowie, możesz zwrócić się do Forbrukertilsynet lub do sądu. W takiej sytuacji zaleca się skorzystanie z pomocy prawnika.
Pamiętaj, że każde obowiązkowe ubezpieczenie OC samochodu w Norwegii (Bilansvarsforsikring) zawiera element ochrony prawnej (Rettshjelp), który może pokryć część kosztów pomocy prawnej.
Etapy reklamacji
Reklamacja do sprzedawcy:
Wyślij pisemną reklamację możliwie jak najszybciej, maksymalnie w ciągu 2 miesięcy od wykrycia wady. Określ wadę, przedstaw dowody oraz wyznacz termin odpowiedzi (zalecany termin to 7 dni). Możesz skorzystać z gotowego wzoru skargi, który oferuje Rada Konsumentów (Forbrukerrådet).
Przeczytaj także: WYNAJEM SEZONOWY W NORWEGII: JAK PRAWIDŁOWO UBEZPIECZYĆ MIESZKANIE?
Skierowanie sprawy do mediacji:
Jeżeli sprzedawca odrzuci reklamację lub nie odpowie w terminie, możesz skierować sprawę do Norweskiego Urzędu ds. Konsumentów (Forbrukertilsynet) w celu mediacji.
Potrzebujesz pomocy prawnej lub masz pytania?
Skontaktuj się z naszym zespołem prawników i ekspertów technicznych specjalizujących się w doradztwie dotyczącym zakupu samochodów w Norwegii.
