Środki budżetowe wprowadzone przez państwo powstrzymały w Norwegii, podobnie jak i w innych krajach europejskich wzrost ubóstwa i dysproporcji w dochodach podczas kryzysu zdrowotnego. Z drugiej strony pogłębiło to pewne nierówności pozafinansowe i złe samopoczucie pracowników służby zdrowia.
Pandemia COVID-19 wywarła znaczący wpływ na gospodarki na całym świecie i chociaż sytuacja w każdym kraju jest wyjątkowa, wiele z nich doświadczyło poważnych zakłóceń gospodarczych. W Norwegii i innych krajach europejskich pandemia doprowadziła do utraty miejsc pracy, ograniczenia aktywności gospodarczej i zwiększenia nierówności w niektórych obszarach i grupach, takich jak małe przedsiębiorstwa i pracownicy o niskich dochodach. Ponadto pandemia uwidoczniła istniejące nierówności i dysproporcje w społeczeństwach, zwłaszcza w odniesieniu do dostępu do opieki zdrowotnej i innych podstawowych usług.
W jakim stopniu COVID-19 pogłębił nierówności w Norwegii i innych sąsiednich krajach skandynawskich? Jak zmienił warunki życia w Europie? Czy efekty są porównywalne w różnych krajach? Trzy lata po rozpoczęciu pandemii nadal trudno jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania, „zarówno dlatego, że wciąż brakuje danych, jak i dlatego, że ich analiza nie jest dokładna”.
Przeczytaj także: ŻYCIE W NORWEGII | ROZPOCZĘŁA SIĘ KAMPANIA SZCZEPIEŃ PRZECIWKO SEZONOWEJ GRYPIE
Nierówności, faktycznie niewiele się zmieniły
Kilka badań i liczb opublikowanych w ciągu ostatnich kilku miesięcy zaczyna jednak rzucać nieco światła. Idąc za przykładem tych ujawnionych w piątek 13 stycznia przez EUROSTAT: współczynnik GINIEGO, mierzący – bardzo niedokładnie – poziom nierówności dochodów (100 oznacza najbardziej skrajny próg nierówności), faktycznie niewiele się zmienił między 2019 a 2021 rokiem: pomimo recesji spowodowanej przez Covid-19 utrzymywał się średnio na poziomie około 30 w UNII EUROPEJSKIEJ UE. Z dużymi różnicami w zależności od kraju: nieznacznie wzrosła w Grecji (z 31 do 32,4 w latach 2019-2021) lub w Portugalii (z 31,9 do 33), ale spadła w Irlandii (z 28,3 do 26,9).
Najwyższy poziom mediany ekwiwalentnego dochodu — PURCHASING POWER STANDARD PPS do dyspozycji odnotowano w zachodnich i nordyckich państwach członkowskich UE i w Królestwie Norwegii określono na poziomie 27 893 PPS. W Luksemburgu 32 132 PPS, Holandii 24 560 PPS, Austrii 24 450 PPS i Niemczech 23 401 PPS. Z drugiej strony mediana dochodu do dyspozycji była niższa w większości południowych i wschodnich państw członkowskich, zwłaszcza w Rumunii 8 703 PPS, Bułgarii 9 375 PPS, Grecji 9 917 PPS i na Węgrzech 9 982 PPS.
Przeczytaj także: KORONAVIRUS | RZĄD NORWEGII PRZYGOTOWAŁ "WSTĘPNY PLAN RATOWANIA GOSPODARKI" ZA 100 MLD KORON. STAWKĄ SĄ MIEJSCA PRACY
Liczby te odzwierciedlają dane opublikowane w 2022 r. przez STATISTISK SENTRALBYRÅ — SSB. Kryzys zdrowotny skomplikował pomiar ewolucji ubóstwa, podkreśla Centralne Biuro Statystyczne z wielką ostrożnością. Niemniej wszystko wskazuje na to, że ta, podobnie jak nierówność dochodów, pozostała mniej więcej stabilna w 2020 r. w Norwegii dla większości populacji.
Pandemia dotknęła głównie usługi „sfeminizowane”
Jeśli analiza skutków pandemii jest szczególnie złożona, to dlatego, że wywołany nią szok i ograniczenia w podróżowaniu, brutalne i stosunkowo krótkie, miały inny charakter niż poprzednie kryzysy. „Recesja z 2008 r. najpierw dotknęła budownictwo i produkcję przemysłową, gdzie miejsca pracy są do mężczyzn, podczas gdy recesja z 2020 r. dotknęła głównie usługi, które były bardziej sfeminizowane”.
Przeczytaj także: KORONAWIRUS I PANDEMIA | W WALCE Z COVID-19 NORWEGIA CHCE POLEGAĆ RÓWNIEŻ NA PAXLOVID, LEKU PRZECIWWIRUSOWYM FIRMY PFIZER
Rezultat: jeśli w 2020 r. wskaźniki zatrudnienia znacznie spadły w przypadku obu płci, pandemia pogorszyła wcześniejszą niekorzystną sytuację kobiet, pokazują prace instytutu. Tym samym były one bardziej dotknięte skróceniem czasu pracy i częściej popadały w bierność zawodową: 6 proc. kobiet zatrudnionych przed kryzysem stało się biernymi zawodowo podczas pandemii, w porównaniu z 4 proc. mężczyzn. Ponadto istnieją duże różnice w zależności od kraju: 13 proc. Hiszpanek odeszło z pracy w 2020 r., co jest rekordem w UE, w porównaniu z zaledwie 5 proc. kobiet na Malcie.
Bogaci kontra biedni
Środki pomocowe państwa wprowadzone w celu zrekompensowania utraty dochodów najbardziej dotkniętych osób miały wyrównujący wpływ na różnice w dochodach i utrzymanie większości miejsc pracy w Norwegii. Nieco inaczej jest w przypadku dziedzictwa. Dane Europejskiego Banku Centralnego pokazują, że tylko gospodarstwa domowe najbogatszych, były w stanie zwiększyć swoje oszczędności w 2020 r., podczas gdy mniej zamożni, musieli się wspomóc KREDYTAMI KONSUMENCKIMI.
Przeczytaj także: COVID-19 | NOWA GENERACJA SZCZEPIONEK W NORWEGII OCZEKIWANA Z POCZĄTKIEM ROKU SZKOLNEGO
Raport opublikowany pod koniec 2021 r. przez Laboratorium ds. Globalnych Nierówności — WORLD INEQUALITY LAB, kierowane m.in. przez francuskiego ekonomistę Thomasa Piketty'ego, podkreśla również, że na kryzysie wywołanym przez Covid-19 skorzystali multimilionerzy, których majątek finansowy powiększył się dzięki gwałtownym wzrostom. „W 2020 r. osiągnęli wzrost bogactwa w wysokości 3600 miliardów dolarów, co stanowi równowartość rocznych wydatków na opiekę zdrowotną wszystkich państw świata w ciągu jednego roku” – wyszczególniają autorzy.
Spadek siły nabywczej
Raport ujawnił również „złą kondycję niektórych zawodów”, zwłaszcza w sektorze opieki medycznej i szpitalne, w prawie wszystkich krajach europejskich. „Zła kondycja jest daleka od zażegnania i można ją rozwiązać tylko głębokimi środkami strukturalnymi”. Podobnie pogłębiła się przepaść między kadrą kierowniczą, która mogła i nadal może korzystać z elastyczności telepracy, a tymi, którzy nie mogą z niej skorzystać.
Ogólnie rzecz biorąc, pandemia wywarła znaczący wpływ na gospodarki i społeczeństwa na całym świecie i prawdopodobne jest, że skutki będą odczuwalne jeszcze przez jakiś czas. Chociaż sytuacja w każdym kraju jest wyjątkowa, ważne jest, aby nadal monitorować i rozwiązywać problem nierówności oraz wspierać tych, którzy zostali nieproporcjonalnie dotknięci pandemią.