+(47) 23 89 88 63
Rozwód lub seperacja — Separasjon og Skilsmisse przeprowadzane w Królestwie Norwegii mają tyle samo cech wspólnych, co odmiennych od procesów rozwodowych w Polsce.
Obywatele polscy mogą w razie potrzeby przeprowadzić swój rozwód w Norwegii i to bez względu na fakt, czy ich małżonek jest Norwegiem czy Polakiem i gdzie obecnie zamieszkuje. Ponieważ oba kraje są sygnatariuszami Konwencji Haskiej o uznawaniu rozwodów i separacji, rozwód lub separacja ogłoszone w jednym z nich zostaną też uznane w drugim. Można zatem zakończyć w sposób formalny swój związek z osobą przebywającą w Polsce, nawet jeśli to tam małżeństwo zostało wcześniej zawarte.
Podstawowe różnice
W Norwegii podczas rozwodu nie orzeka się winy jednej ze stron. Nikt nie docieka, czy i dlaczego doszło do rozkładu pożycia małżeńskiego, wystarczy brak woli do kontynuowania związku wyrażony przez jednego z małżonków. Jeśli drugi ma przeciwną wolę, rozwód i tak zostanie orzeczony, choć procedura zajmie nieco więcej czasu.
Same procedury rozwodowe w Norwegii są mniej skomplikowane i czasochłonne, zatem zwykle cały proces trwa dużo krócej niż w Polsce, szczególnie, jeśli para nie ma wspólnego potomstwa. Jedną z najbardziej czasochłonnych procedur może się jednak okazać podział majątku. Wniosek o rozwód lub separację składa się nie do sądu, a do wojewody regionu Fylkesmannen.no w którym mieszkają małżonkowie lub jeden z nich. Z reguły procedura rozwodowa przebiega bez udziału sądu.
Wniosek można złożyć za pośrednictwem Internetu lub w formie papierowej. Z reguły jeśli małżonkowie mieszkają razem, najpierw należy złożyć wniosek o separację, a dopiero potem o rozwód. Jeśli natomiast para rozstała się i zamieszkała osobno na co najmniej dwa lata wcześniej, można od razu wnioskować o rozwód. Formalna separacja powinna potrwać przez co najmniej rok, by można było złożyć wniosek o rozwód.
Rozwód a finanse
Statystyki wskazują, że rozwód przeprowadzony w Polsce zwykle pogarsza sytuację finansową jednej ze stron, a konkretnie kobiety. W Norwegii nie ma tego rodzaju tendencji, ale występując z wnioskiem o rozwód należy się liczyć z ewentualnymi kosztami. Sama procedura rozwodowa pochłonie więcej czasu niż środków, ale ewentualny podział majątku (w tym mieszkania, kredytów, samochodu, oszczędności itp.) sprawi, iż trzeba będzie zapłacić na przykład: pośrednikom nieruchomości, adwokatom, rzeczoznawcom i skarbowi państwa. Im dłuższe negocjacje między stronami, tym więcej pochłoną kosztów.
Z ewentualną decyzją o podziale majątku lepiej nie zwlekać. Zgodnie z § 60 norw. Ustawy o małżeństwie podział majątku dokonywany jest na:
- moment otrzymania przez wojewodę Fylkesmannen.no albo sąd wniosku o separację lub rozwód,
bądź na:
- moment zajścia faktycznego rozkładu pożycia małżeńskiego, czyli najczęściej wyprowadzenie się jednego z małżonków ze wspólnego mieszkania lub rozpoczęcie przez niego nowego (nieformalnego) związku.
Oznacza to, że jeśli na przykład małżonkowie złożyli wniosek o separację w roku 2015, a podziału majątku dokonują dwa lata później, to ustalenie wartości aktywów i pasywów (zobowiązań) zostanie sporządzone według stanu na 2015. To utrudnia sprawę, bowiem często podziałowi podlegają te składowe majątku, które już nie są w posiadaniu żadnego z małżonków.
Rozwód a wspólne potomstwo
Pary, które posiadają dzieci, muszą się spodziewać dłuższej i bardziej rozbudowanej procedury rozwodu oraz separacji niż małżeństwa bezdzietne. Jeśli dzieci małżonków mają po mniej niż 16 lat, konieczne będzie zaświadczenie o odbytym spotkaniu pojednawczym (Meklingsattest). Spotkanie to odbywa się zwykle w lokalnej poradni rodzinnej. Jego celem jest wypracowanie porozumienia do co opieki nad dziećmi po zakończeniu związku. Pomaga w tym profesjonalny mediator. Wydany przez niego dokument załącza się później do wniosku o separacje bądź rozwód.
Informacje praktyczne
Żeby wniosek o rozwód lub separację został przyjęty, z zasady obcokrajowiec musi udowodnić, że mieszka w Norwegii od co najmniej dwóch lat. W niektórych wypadkach urząd wojewody może odstąpić od tej reguły. Jeśli wniosek jest podpisany tylko przez jedną stronę, to na wojewodzie będzie spoczywał obowiązek dostarczenia odpowiednich dokumentów do podpisu drugiej stronie.
Na wniosku o separacje lub rozwód będą potrzebne podpisy dwóch świadków znających dobrze przynajmniej jednego z małżonków. Ich zadaniem będzie potwierdzenie podpisem, iż data rozejścia się wpisana we wniosku jest zgodna z prawdą. To na wnioskującym spoczywa obowiązek znalezienia takich osób.
Obowiązek ewentualnego tłumaczenia dokumentów, w tym na przykład wydanego postanowienia, spoczywa na wnioskującym. Po otrzymaniu wyroku w Norwegii należy go dostarczyć do odpowiednich władz w Polsce.
Podsumowując, rozwód przeprowadzony w Norwegii jest zwykle szybszy i mniej problemowy niż w Polsce. Istnieje możliwość, by przeprowadzić go bez udziału osób trzecich, jednak w sprawach potencjalnie spornych warto jest uzbroić się w wiedzę i rzeczową, profesjonalną pomoc.
(@ LOCALMARKET GROUP)
Zastrzeżenie: Informacje zawarte na tej stronie są jedynie informacjami ogólnymi i nie zastępują profesjonalnej porady prawnej. Wyklucza się wszelką odpowiedzialność za poprawność, kompletność i aktualność.
